Diolch byth am gymdeithasau

Gan Elen Lois Jones

 

Heb os nac oni bai, roedd dod iÔÇÖr brifysgol yn codi braw arnaf. Roeddwn iÔÇÖn pryderu am bopeth ac yn gwneud problem allan o ddim byd. Yn bennaf, y peth roeddwn iÔÇÖn colliÔÇÖr mwyaf o gwsg drosto oedd sut yn y byd oÔÇÖn iÔÇÖn mynd i neud ffrindiau? I rywun sydd prin yn yfed alcohol, yn dioddef o glawstroffobia ac yn hynod letchwith mewn unrhyw sefyllfa gymdeithasol – roedd y syniad o gyrraedd wythnos y glas, yn nabod neb, yn ddigon iÔÇÖn ngwneud iÔÇÖn s├ól ! Ond, wrth feddwl yn ├┤l, roeddwn iÔÇÖn bod yn wirion. Roeddwn iÔÇÖn dod i brifddinas Cymru, gyda channoedd o bobl ifanc arall mewn sefyllfa debyg, pob un ohonom niÔÇÖn ysu i wneud ffrind!

Dwi bellach yn fy nhrydedd flwyddyn ym Mhrifysgol Caerdydd, y flwyddyn ddiwethaf oÔÇÖn nghwrs israddedig, ac yn teimloÔÇÖn reit hapus o gydnabod mod i wedi gwneud tipyn o ffrindiau ar hyd y ffordd. Ond gallwn i fyth ddweud hyn heb yr help o fynychu grwpiau cymdeithasol o fewn y brifysgol, dros fy nghyfnod o fod yma.

Dyw hi ddim yn Ddydd Mercher heb i Gathays fod yn orlawn o grysau gwirion, amrywiaeth o wisgoedd ffansi a phob myfyriwr ar dop eu clychau, yn ysu i dyrru draw at Y Plas, yn yr Undeb tan oriau man y bore. Does dim dwy amdani, fyddant yn bresennol iÔÇÖr darlithoedd am 9 y bore wedyn aÔÇÖi hwynebau llawn glityr a blas y kebab yn dal i fodoli yn eu cegau fel tystiolaeth oÔÇÖr noson cynt.

Mae ymuno ├ó chymdeithas yn y brifysgol yn cynnig teimlad o berthyn i gymuned; mewn dinas fawr, maeÔÇÖn hawdd mynd ar goll. Ond mewn m├┤r o fyfyrwyr, diethyr, maeÔÇÖr gymdeithas yn rhoi teulu, cymorth ac yn fwy na dim, ffrindiau. Yn bersonol, mae ymuno ├ó chymdeithasau gwahanol yn y brifysgol wedi golygu mod i wedi cymryd rhan mewn gweithgareddau fyddwn i byth wedi breuddwydio gwneud pe na fyddwn i wedi cael fy rhoi yn y sefyllfa yna, diolch iÔÇÖr gymdeithas.

Gallaf gofio pryderu am fy nhr├┤l gyntaf gydaÔÇÖr Gymdeithas Gymraeg (Y Gym Gym) yn wythnos y glas, ÔÇÿCr├┤l TeuluÔÇÖ, ond wir, wedi tair blynedd o ddigwyddiadau tebyg, allaf ddweud ├ó llaw ar fy nghalon na fyddai fy mhrofiad ym Mhrifysgol Caerdydd, yr un peth, heb i mi ymuno ├óÔÇÖr Gym Gym. MaeÔÇÖr gymdeithas wedi cynnig tripiau lu, dros y tair blynedd ddiwethaf dwi wedi bod o Gaerdydd i Gaeredin, i Abertawe ac Aberystwyth ac eleni eto fyddwn ni gyd yn hwylio draw i Ddilyn i wylio CymruÔÇÖn chwarae oddi cartref. Ond anghofiaf i fyth fy nhrip gydaÔÇÖr Gym Gym i Lambedr Pont Steffan, o bob man! O fewn yr un gymdeithas hyn, mae amryw o gyfleoedd boed yn b├¬l-droed, p├¬l-rwyd, rygbi neu farddoni a chanu yn yr Eisteddfod Ryng-golegol yn flynyddol.

Dydw i ddim yn berson sydd yn serenni wrth gystadlu mewn timau chwaraeon, ond does dim modd anwybydduÔÇÖr gemau wythnosol, yr ymarferion aÔÇÖr dathlu boed ennill neu golli, ac mae hyn i gyd diolch iÔÇÖr cymdeithasau o fewn y brifysgol. Er nad ydw iÔÇÖn rhan o d├«m dwiÔÇÖn nabod llu o bobl sydd wedi dod i nabod eu ffrindiau gorau yn eu carfannau chwaraeon.

Ond i mi, fy hoff gymdeithas yw Aelwyd y Waun Ddyfal. MaeÔÇÖn gyfle i fyfyrwyr Prifysgol Caerdydd ymgynnull ar nos Lun i ganu, llefaru ac yn fwy na dim cymdeithasu. MaeÔÇÖr chwerthin wythnosol yn donic drwy firiÔÇÖr Brifddinas.

DwiÔÇÖn sicr na fyddwn i wedi mwynhauÔÇÖr brifysgol hanner cymaint petawn i ddim wedi ymaelodi ├óÔÇÖr cymdeithasau amrywiol ar draws y blynyddoedd, ac yn bendant na fyddwn i wedi gwneud ffrindiau oes hebddynt !